سلطان معرفت یاعلی ابن موسی الرضا(ع) :: چرا دعایم مستجاب نمی شود؟
Xگروه بین المللی HSE IRAN
گروه بین المللی ایمنی بهداشت


سلطان معرفت یاعلی ابن موسی الرضا(ع) :: چرا دعایم مستجاب نمی شود؟

 
 
 

» آمار بازدید


» بازدید امروز : 43
» بازدید دیروز : 368
» بازدید هفتگی : 1512
» بازدید ماهیانه : 9101
» بازدید سالانه : 13567
» کل بازدیدها : 14258

 

» جدیدترین مطالب

کیف کفش زنانه
سخنان استاد الهی قمشه ای
یکی از اسماء خدا یاکریم الصَّفْح '
جنگ سرد
103 نکته برای شادتر زندگی کردن
رابطه قران با شیمی(معجزه شیمی قران)
رابطه فیزیک باقران وسخن امام صادق علیه السلام
تعویض پرچم گنبدامام رضا
کیف کفش چرم قائم(عج)
بازاریابی شبکه ای و کلاهبرداری

 
 


چرا دعایم مستجاب نمی شود؟ 1394/03/22


او خدای ما است، خدای خوب و مهربان .

از ما خواسته که او را بخوانیم .(ادعونی) (1)

و او همواره پاسخگوی نیازهای ما است .(استجب لکم) (2)

حقیقت دعا برای آن است که خدا انسان را به حضور بپذیرد و انسان خدایش را زیارت کند . در برجسته ترین تعبیرات مناجات شعبانیه چنین می خوانیم: «و اقبل الی اذا ناجیتک; مناجات من تنها برای آن است که تو به من رو کنی، نه برای آن که چیزی به من بدهی .»

حکمت دعا همان روح دعا است که داعی خود را در مشهد و منظر مدعو (آن که او را می خواند) بداند و او را که خدای سبحان است، شاهد خویشتن کند . شاهدی که با این مشهود پیوند دیگری برقرار می سازد . (3)

هستی ما به دست او است . از این رو، قابلیت و ضعف و نیاز ما را می داند; خلق کل شی ء و هو بکل شی ء علیم . (4) پس سزاوار نیست که در پیشگاه صاحب هستی سخن از مقام و علم و ثروت و دارایی به میان آورد . بنده باید چیزی به عنوان هدیه نزد مولا ببرد که مولا آن را نداشته باشد وگرنه این هدیه ارزشمند نیست . انسان نیز که بنده خدا است، باید چیزی به عنوان هدیه پیش خدا ببرد که خداوند آن را نداشته باشد; و این نداشتن هم کمال باشد . اگر بنده در محضر خداوند بگوید من علم آوردم که آن جا خزائن عظیم علم است . اگر بگوید قدرت و خدمت آوردم، آن جا که همه قدرت لایزال الاهی است . اگر بگوید ایثار آوردم، او محض ایثار و احسان است . پس انسان پیش خدا چه چیزی ببرد؟ ! در شرفیابی عبد به حضور مولا، غیر از مسکنت و ضعف و عجز و ناله و ابتهال و تضرع چیز دیگری مطلوب نیست; و این حالت عجز و اظهار نداری هم کمال است . حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) می فرماید: «خدایا بس است از نظر عزت برای من که تو پروردگار و خدای من باشی و این افتخار برای من بس که من بنده چون تو خدایی باشم .» من به ربوبیت تو و عبودیت خود اعتراف می کنم و لذا در پیشگاه مولا باید عجز و ذلت و حقارت خویش را تقدیم داشت و گرنه بقیه امور آن جا فراوان است . (5)

با این همه او منتظر و مشتاق ارتباط ما است . چه می گویم؟ !

آیا ممکن است خداوند، با همه عظمت و بزرگی، مشتاق بنده ای حقیر و مسکین همچون من باشد؟ آری . به فرموده امام باقر (ع): «به درستی که خشنودی خداوند از بازگشت بنده اش بیش تر است تا از فردی که در دل شب تاریک مرکب سواری و توشه اش را گم کرده باشد و یکباره آن را بیابد .» (6)

اگر به سوی او حرکت کنیم، حضرتش شتابان به استقبالمان می آید . (7)

با این که ما محتاج اوییم و او از ما بی نیاز است، ما را از کتم عدم به عرصه وجود آورد در حالی که از طاعت ما بی نیاز و از معصیت ما ایمن بود; «همانا خداوند سبحان پدیده ها را در حالی آفرید که از اطاعتشان بی نیاز و از نافرمانی آنان در امان بود .» (8)

او عزیز است و عزت انسان در گرو ارتباط با او است . «انسان وقتی که از غیر خدا چیزی را درخواست می کند، احساس ذلت می کند; اما وقتی از خداوند چیزی را طلب می کند، احساس عزت می کند . از این رو، دعا هم طلب است و هم مطلوب . هم وسیله است و هم غایت، هم مقدمه است و هم نتیجه . اولیای الاهی هیچ چیزی را به اندازه دعا خوش نداشتند و همه خواهش ها و آرزوهای خود را با محبوب واقعی در میان می گذاشتند و بیش از آن اندازه که به درخواست و مطلوب خویش اهمیت دهند، به خود طلب و راز و نیاز اهمیت می دادند . (9) »

«ای که یادت یادآوران را شرف است، ای که سپاست سپاس گزاران را پیروزی است، ای که ستایشت ستایشگران را عزت است، ای که درگاهت برجویندگان باز است . (10) »

او به ما سخن گفتن و بیان آموخت; «خلق الانسان علمه البیان . (11) » آنچه نمی دانستیم به ما تعلیم داد; «علم الانسان مالم یعلم . (12) » او با همه ما است، هر جا که باشیم; «هو معکم اینما کنتم . (13) » او به ما نزدیک است، نزدیک تر از ما به خویشتن; «ان الله یحول بین المرء و قلبه . (14) » او کریم است و دوست دارد ما هم کریم باشیم و با سخاوت . مردی در حضور رسول اکرم (ص) در مقام دعا عرض کرد: خدایا، پیامبر (ص) و مرا بیامرز . حضرت فرمود: چرا دور رحمت خداوند را سنگ چین کردی؟ چرا فقط من و تو؟ همه مؤمنان را دعا کن . «اذا دعا احدکم فلیعم فانه اوجب للدعا; هر گاه دعا می کنید به دعای خود عمومیت دهید که اجابت را حتمی می کند . (15) »

او وزش نسیم لطیف نجوا را در شبستان دل مشاهده می کند و سمت و سوی توجه دیده ها را می داند . «ای که منظور هر کس را که اراده تقاضایی از تو کند، می دانی . ای که ضمیر خاموشان را می خوانی، ای که ناله ناتوانان را می شنوی، ای که سرشک ترسیدگان را می نگری . (16) »

میان ما و حضرتش هیچ واسطه نیست و هیچ حجابی بین دل ما و آستانش حائل نیست; «هیچ حجابی بین خدا و خلق خدا نیست . (17) » میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست; «تو خود حجاب خودی حافظ، از میان برخیز .»

خداوند پاسخگوی نیاز اهل آسمان است; همان گونه که اجابت کننده در خواست اهل زمین; «هوالذی فی السماء اله و فی الارض اله . (18) »

برای سخن گفتن با او به غریو و بانگ و فریاد نیاز نیست; «الم یعلموا ان الله یعلم سرهم و نجواهم و ان الله علام الغیوب . (19) »

نه وقت خاصی برای ارتباط بااو مشخص شده است; «یا رب اللیل و النهار . (20) » و نه جا و مکانی بدان اختصاص یافته است; «یا رب الصحاری والقفار یا رب البراری و البحار; ای پروردگار صحراها و کویرها و ای پروردگار بیابان ها و دریاها . (21) »

نه از کثرت درخواست خسته می شود; «یا من لا یبرمه الحاح الملحین; ای آن که اصرار در خواست کنندگان او را به ستوه نیاورد . (22) » و نه خط ارتباطی بااو اشغال می گردد; «ای که تو را شنیدن چیزی از شنیدن چیز دیگر باز نمی دارد، ای که تو را گفتاری از گفتار دیگر مشغول نمی سازد، ای که تو را پرسشی از پرسشی به اشتباه در نمی اندازد، ای که تو را چیزی حجاب چیزی نتواند بود . (23) »

کافی است باور کنیم هیچ نیستیم و هیچ نداریم . امام صادق (ع) فرمود: «اگر خواستید دعای شما مستجاب شود، ابتدا از غیر خدا قطع امید کرده و ناامید شوید تا دلتان به هیچ قدرتی جز حق تکیه نکند . آنگاه دعا کنید یقینا این دعا مستجاب است . (24) »

خدای سبحان می فرماید: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء . (25) » اله و رب آن است که بتواند مضطر را اجابت کند و آن ها که قدرت اجابت مضطر را ندارند، اله نیستند . آن کس که نظام آفرینش را آفرید خدا است و هم او مشکلات شما را حل می کند . (26) در یک لحظه می تواند پاسخگوی همه خلایق باشد; «یا مجیب الدعوات; ای پاسخگوی درخواست ها . (27) »

گاهی به زبان دعا می کنیم اما از کد ارتباطی دل غافلیم . در دعا باید تمام ذرات وجود انسان مظهر خواستن و طلب گردد و واقعا آنچه می خواهد به صورت یک احتیاج و استدعا و حاجت در آید . همان طوری که اگر در یک نقطه بدن احتیاجی پیدا شود، تمام اعضا و جوارح شروع به فعالیت می کنند و حتی ممکن است عضوی به مقدار زیاد از کار خود بکاهد برای جبران آن احتیاج; مثلا اگر تشنگی بر انسان غلبه کند، اثر تشنگی در وجنات وی هویدا می گردد و حلق و کبد و معده و لب و زبان و کام همه می گویند: آب . اگر هم در آن حال بخوابد، آب را خواب می بیند; چون واقعا بدن محتاج آب است . حال روحی و معنوی انسان که جزئی از عالم خلقت است، نسبت به کل جهان همین گونه است . روح انسان جزئی است از عالم وجود . اگر واقعا خواهش و احتیاجی در وجودش پیدا شود، دستگاه عظیم خلقت او را مهمل نمی گذارد . فرق است بین خواندن دعا و دعای واقعی . تا دل انسان با زبان هماهنگی نداشته باشد، دعای او واقعی نیست . (28)

هر چه رویید از پی محتاج رست

تابیاید طالبی چیزی که جست

هر که جویا شد بیابد عاقبت

مایه اش درد است و اصل مرحمت

هر کجا دردی دوا آن جا رود

هر کجا فقری نوا آن جا رود

هر کجا مشکل جواب آن جا رود

هر کجا پستی است آب آن جا رود

آب کم جو، تشنگی آور به دست

تا بجوشد آبت از بالا و پست (29)

گاهی چیزی را از حضرتش درخواست می کنیم که به صلاح ما نیست; «عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم .» (30)

و گاه به خاطر سستی و جبران تن پروری دست به دعا برمی داریم . دعا باید در موردی باشد که انسان دسترسی به مطلوب ندارد و ناتوان است . اما اگر خداوند کلید حاجتی را به دست انسان داده و او کفران نعمت می کند و از به کار بردن آن کلید مضایقه می کند و از خدا می خواهد که آن در را بگشاید، البته چنین دعایی قابل استجابت نیست . دعا برای تحصیل توانایی است و در صورتی که توانایی تحصیل مطلوب را به انسان داده باشد، در این مورد دعا کردن تحصیل حاصل است . (31)

گاهی، از باب مقایسه خود با دیگران، در طریق احساسات واقع می شویم و برای خویشتن چیزی طلب می کنیم که به ظاهر در زندگی دیگران می بینیم; در حالی که هر کس فرزند خصال خود و مسؤول اعمال خویشتن است .

گاهی دعای شفاهی و گفتاری ما با درخواست استعداد و قابلیت ما متناسب و هماهنگ نیست; همچون کودکی که درخواست موفقیت در دانشگاه داشته باشد .

گاهی با دل آلوده و یا خاطری پریشان او را می خوانیم . امام صادق (ع) می فرماید: «دل های خود را خوب وارسی کنید . ببینید آیا دلتان پاک است یا در آن علاقه به غیر خدا نیز وجود دارد . اگر در آن جز خدا نبود، آن گاه هر چه خواستید از خدا درخواست کنید که خدا می دهد . (32) » چون دعای موحد مستجاب است و موحد کسی است که در قلبش جز اعتقاد به حق چیزی راه نیافته باشد . امام حسن (ع) می فرماید: «اگر کسی مواظب قلبش باشد تا هواجس و خاطراتی که مورد رضای خدا نیست در آن خطور نکند، من ضامنم که مستجاب الدعوه باشد . (33) » تا من مطرح است، محرومیت انسان از فیض حتمی است .

گفتم که کی ببخشی برجان ناتوانم

گفت آن زمان که نبود جان در میانه حائل (34)

از ورای حجاب نفسانیت درخواست کردن در واقع خود را خواندن است . «افرایت من اتخذ الهة هواه; آیا دیدی کسی را که هوس خویش را معبود خود قرار داده است . (35) »

با کسوت ظلم وتعدی به بندگان خدا دست را به سوی آسمان بلند کردن، تمسخر خویشتن است . چون ثمره ظلم قساوت دل است و سختی دل به معنای قطع رشته ارتباطی است میان آسمان و زمین . اگر رمز و راز و نحوه چینش شماره های خط ارتباطی با محبوب رابدانیم، درخواست همان و اجابت همان . آری، خداوند در فاعلیتش کامل است و در اجابتش هیچ نقصی راه ندارد و هر چه نقص و سستی در شاکله این ارتباط است از ناحیه ما است . خداوند اجابت را می داند، ما باید نحوه خواندن را بیاموزیم! (36)

مرد این ره باش تا بگشایدت

سرمتاب از راه تا بنمایدت

بی خودی می گفت در پیش خدای

کای خدا آخر دری بر من گشای

رابعه آن جا مگر بنشسته بود

گفت: ای غافل کی این در بسته بود؟ (37)

پی نوشت:

1 . غافر (40): 60 .

2 . همان .

3 . حکمت عبادات، جوادی آملی، ص 236 .

4 . انعام (6): 101 .

5 . حکمت عبادات، ص 216 .

6 . میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ج 1، ح 2122 .

7 . قال الله تعالی: یابن آدم قم الی امس الیک و امس الی اهرول الیک; همان، ج 8، ح 16344 .

8 . نهج البلاغه، خطبه 193 .

9 . بیست گفتار، مطهری، ص 285 .

10 . مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر .

11 . الرحمن (55): 3و4 .

12 . علق (96): 5 .

13 . حدید (57): 4 .

14 . انفال (8): 24 .

15 . بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج 93، ص 313 .

16 . مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر .

17 . اصول کافی، ج 1، ص 139 .

18 . زخرف (43): 84 .

19 . توبه (9): 78 .

20 . مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر .

21- 23 . همان .

24 . بحارالانوار، ج 72، ص 107 .

25 . نمل (27): 62 .

26 . حکمت عبادات، ص 234 .

27 . مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر .

28 . بیست گفتار، ص 289 .

29 . مثنوی معنوی .

30 . بقره (2): 216 .

31 . بیست گفتار، ص 295 .

32 . امالی، شیخ مفید، ص 67 .

33 . اصول کافی، ج 2، ص 67 .

34 . حافظ

35 . جاثیه (45): 23 .

36 . حکمت عبادات، ص 230- 232 .

37 . منطق الطیر، عطار .


نظرات

پست نظرات
نام:


ایمیل:


عنوان:


نام سایت:


نظرات:

كد:



 


 
 
 
 
 

اطلاعات مدیر وبلاگ:





تماس با مدیر سایت

اطلاعات تماس

 
 

گالری تصاویر:


 
 

جستجو:

جستجو در محتوا   


 
 

لینکهای مرتبط:


 
 

لیست کتاب ها:



 
 

دوستان:


 
  Copyright 2012 . All Rights Reserved