سلطان معرفت یاعلی ابن موسی الرضا(ع) :: فلسفه آفرينش و زندگي و مرگ چيست؟
Xگروه بین المللی HSE IRAN
گروه بین المللی ایمنی بهداشت
سلطان معرفت یاعلی ابن موسی الرضا(ع) :: فلسفه آفرينش و زندگي و مرگ چيست؟
 
 

آخرین مقالات
از زبان ائمه (ع) بهترین زمان برای دعا کردن چه زمانی است؟
دوازده نکته کوتاه و گویا درباره حضرت علی(ع)
نامه امام علی (ع) به مالک اشتر (عهدنامه مالک)
ماجرای ازدواج فرزندان حضرت آدم (ع) و حوا (ع)
آیا پیامبر اسلام به شهادت رسید یا به مرگ طبیعی از دنیا رفت؟
عاشورا و 4 واقعه دروغ و اشتباه
نظر اندیشمندان جهان در مورد سالار شهیدان
معنای دقیق کلمات عاشورا و تاسوعا چیست و ریشه ی آنها از کجا آمده است ؟!
حضرت ابوالفضل در کلام معصومین علیه اسلام
فضیلت گریه بر امام حسین (ع) از نگاه معصومین
ناگفته هاي درباره سرداب حرم حضرت عباس (ع)
راه های توسل به حضرت عباس علیه السلام
روز مباهله چه روزی است؟
پندا مام جفعر صادق علیه السلام به دولتمردان
فضیلت زیارت امیرالمومنین علیه السلام و فضیلت نجف اشرف
حدیث فضیلت روز عرفه
نظر شیطان در مورد امام علی(ع) چه بود؟
5پاداش بزرگی که از زیارت امام رضا (ع) می بریم!
بیچاره‌اند کسانی که غیبت میکنند
چرا سوره توحيد را اخلاص ميگويند؟نکته اي عجيب
چرا نوآوری اهمیت دارد؟
انواع رسانه
رسانه و ارتباطات
ريز نكات موفقيت در ازدواج
جریان موج سوم چیست؟
برای مقابله با آسیب های شبکه های اجتماعی در خانواده ها چه باید کرد ؟
دیوار برلین
زیست بوم تایگا
کریستف کلمب
برج کج پیتزا
نوپردازی و آمار برج ایفل
برج ایفل
 


پانل کاربری
فراموشی کلمه عبور
عضویت
 


گزیده مقالات


از زبان ائمه (ع) بهترین زمان برای دعا کردن چه زمانی است؟

بسم الله الرحمن الرحیم
بهترین زمان برای دعا کردن
امام صادق(ع): بر شما باد به دعا کردن بعد از نمازها چه اینکه چنین دعایی مستجاب است.
بهترین زمان برای دعا کردن از زبان ائمه معصومین(ع)

:: ادامه خبر



دوازده نکته کوتاه و گویا درباره حضرت علی(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم
دوازده نکته کوتاه و گویا درباره حضرت علی(ع)
1. حضرت علی علیه السلام در هیچ جنگ و جهادی شرکت نکرد مگر این که پیروز برگشت.(1)
2. رسول خدا صلی الله علیه و آله می گفت: «عَلی اَشْجَعُ النّاسِ قَلْبا / علی، شجاع ترین و قویدل ترینِ مردم است.»(2)

:: ادامه خبر



نامه امام علی (ع) به مالک اشتر (عهدنامه مالک)

بسم الله الرحمن الرحیم
نامه امام علی (ع) به مالک اشتر (عهدنامه مالک)
وقتی حضرت امیرالمومنین علی (ع) ، مالک اشتر نخعی از یاران خود را به امارت مصر منصوب نمود، به او فرمانی در قالب یک نامه نوشت. این نامه بی تردید از مهمترین اسناد سیاسی حقوق اسلامی و خصوصا شعبه شیعی آن است.

:: ادامه خبر



ماجرای ازدواج فرزندان حضرت آدم (ع) و حوا (ع)

بسم الله الرحمن الرحیم
 ماجرای ازدواج فرزندان حضرت آدم (ع)
 یکی از مورخین و تاریخ نگاران بزرگ بشریت، پروردگار عالم و کتاب مقدس قرآن کریم است که با بیان روایت های مختلف، تاریخ اسلام را ورق می زند.

:: ادامه خبر



آیا پیامبر اسلام به شهادت رسید یا به مرگ طبیعی از دنیا رفت؟

بسم الله الرحمن الرحیم
آیا پیامبر اسلام به شهادت رسید یا به مرگ طبیعی از دنیا رفت؟
یکی از آسیب‌های مسایل تاریخی آن است که برخی از رخدادها ابهام دارد و از شفافیت لازم برخوردار نیست؛ از این رو قضاوت درباره آن‌ها مشکل است.

:: ادامه خبر

 


سازمان های مرتبط
 


پربازدیدترین مطالب
 


GOOGLE RANK

Page Rank

Page Rank

نظر سنجی
 

 

 

   

مشروح جزئیات

» فلسفه آفرينش و زندگي و مرگ چيست؟

قرآن كريم مي‏فرمايد :
« افحسبتم انما خلقناكم عبثا و انكم الينا لا ترجعون » ( 1 ) .
آيا گمان برديد كه ما شما را ( با اينهمه تجهيزات و ساز و برگها ) عبث آفريديم و غايت و هدفي متناسب با اين خلقت و اين ساز و برگ‏ها در كار نيست و شما به سوي ما بازگردانده نمي‏شويد ؟ .
اگر انسان با اينهمه تجهيزات و ساز و برگ‏ها بازگشتي به سوي خدا ، به‏ سوي جهاني كه ميدان وسيع و مناسبي است براي اين موجود مجهز ، نداشته‏ باشد درست مثل اين است كه پس از عالم رحم ، عالم دنيايي نباشد و تمام‏ جنينها پس از پايان دوره رحم فاني گردند ، اينهمه جهازات باصره و سامعه‏ و شامه و مغز و اعصاب و ريه و معده كه به كار رحم نمي‏خورد و براي زندگي‏ گياهي رحم زائد است لغو و عبث آفريده شود و بدون استفاده از آنها رهسپار عدم گردد .
آري ، مرگ ، پايان بخشي از زندگي انسان و آغاز مرحله‏اي نوين از زندگي‏ او است .
مرگ ، نسبت به دنيا مرگ است و نسبت به جهان پس از دنيا تولد است‏ ، همچنانكه تولد يك نوزاد نيز نسبت به دنيا تولد ، و نسبت به زندگي‏ پيشين او مرگ است .
دنيا ، مدرسه انسان
دنيا براي بشر نسبت به آخرت مرحله تهيؤ و تكميل و آمادگي است . دنيا نسبت به آخرت نظير دوره مدرسه و دانشگاه است براي يك جوان ، دنيا حقيقتا مدرسه و دار التربيه است .
در نهج البلاغه ، بخش كلمات قصار ، آمده است كه شخصي آمد خدمت‏ اميرالمؤمنين علي ( ع ) و زبان به ذم دنيا گشود كه دنيا چنين است و دنيا چنان ، دنيا انسان را فريب مي‏دهد ، دنيا انسان را فاسد مي‏كند ، دنيا دغلباز و جنايتكار است ، و از اين قبيل سخنان . اين مرد شنيده بود كه‏ بزرگان ، دنيا را مذمت مي‏كنند ، خيال كرده بود مقصود از مذمت دنيا مذمت واقعيت اين جهان است ، مقصود اين است كه جهان في حد ذاته بد است ، نمي‏دانست كه آنچه بد است دنيا پرستي است ، آنچه بد است ديد كوتاه و خواست محدود است كه با انسان و سعادت انسان ناسازگار است . علي ( ع ) به او فرمود : تو فريب دنيا مي‏خوري ، دنيا تو را فريب نمي‏دهد ، تو بر دنيا جنايت وارد آورده‏اي ، دنيا بر تو جنايت نكرده است . . . تا آنجا كه فرمود : دنيا با كسي كه با صداقت رفتار كند صديق است و براي‏ كسي كه آن را درك كند مايه عافيت است ، دنيا معبد دوستان خدا ، مصلاي‏ فرشتگان خدا ، فرودگاه وحي خدا ، تجارتخانه اولياء خداست . . .
شيخ فريدالدين عطار اين داستان را به نظم آورده مي‏گويد :
آن يكي در پيش شير دادگر
ذم دنيا كرد بسياري مگر
حيدرش گفتا كه دنيا نيست بد
بد تويي، زيرا كه دوري از خرد
هست دنيا بر مثال كشتزار
هم شب و هم روز بايد كشت و كار
زانكه عزّ و دولت دين سر به سر
جمله از دنيا توان برد اي پسر
تخم امروزينه فردا بر دهد
ور نكاري اي دريغا بر دهد
گر ز دنيا بر نخواهي برد تو
زندگي ناديده خواهي مرد تو
دائما در غصّه خواهي ماند باز
كار، سخت و مرد، سست و ره دراز
ناصر خسرو خطاب به جهان مي‌گويد:
جهان چه در خورد و بايسته‌اي
اگر چند با كس نپايسته‌اي
به ظاهر چو در ديده خس، ناخوشي
به باطن چو دو ديده بايسته‌اي
اگر بسته‌اي را گهي بشكني
شكسته بسي نيز هم بسته‌اي
چو آلوده بيندت آلوده‌اي
وليكن سوي شستگان، شسته‌اي
كسي كو تو را مي‌نكوهش كند
بگويش: هنوزم ندانسته‌اي
ز من رسته‌اي تو اگر بخردي
چه بنكوهي آن را گزان رسته‌اي
به من بر، گذر داد ايزد تو را
تو در رهگذر،‌پسته چه نشسته‌اي
ز بهر تو ايزد درختي بكشت
كه تو شاخي از بيخ او جسته‌اي
اگر كژ بر او رسته‌اي سوختي
و گر راست بر رسته‌اي رسته‌اي
بسوزد بلي، هر كسي چوب گژ
نپرسد كه بادام يا پسته‌اي
تو تير خدايي سوي دشمنش
به تيرش چرا خويشتن خسته‌اي
قرآن كريم مي‌فرمايد:
الذي خلق الموت و الحياة ليبلوكم ايّكم احسن عملا(1)
«خدا مرگ و زندگي را آفريده تا بيازمايد كه كداميك از شما درست كارتريد.»
يعني دنيا كه تلفيق و تركيبي از موت وحيات است آزمايشگاه نيكوكاري بشر است.
بايد توجه داشت كه «آزمايش» خدا براي نمايان ساختن استعدادها و قابليّتها است. نمايان ساختن يك استعداد همان رشد دادن و تكامل دادن آن است. اين آزمايش براي پرده برداشتن از رازهاي موجود نيست، بلكه براي فعليّت دادن به استعدادهاي نهفته چون راز است. در اينجا پرده برداشتن، به ايجاد كردن است. آزمايش الهي، صفات انساني را از نهانگاه قوّه و استعداد به صفحه فعليّت و كمال بيرون مي‌آورد. آزمايش خدا تعيين وزن نيست، افزايش دادن وزن است.
با اين توضيح روشن مي‌گردد كه آيه يادشه مبيّن همين حقيقت است كه دنيا، پرورشگاه استعدادها و دار التربيه انسانهاست.
ريشه اعتراض
با تفسيري كه از ماهيّت مرگ نموديم، بي‌پايه بودن اعتراضها بر ملا مي‌گردد. در حقيقت، اين اعتراضها از نشناختن انسان و جهان،‌به عبارت ديگر از يك جهان‌بيني ابتر و ناقص پيدا مي‌شود.
الحق اگر مرگ پايان زندگي باشد، ديگر ميل و آرزوي جاويدان ماندن فوق العاده رنج آور است و چهره مرگ در آينه انديشه روشن و دور نگر انسان بينهايت وحشتزاست.
اينكه برخي از افراد بشر حيات و زندگي را لغو مي‌پندارند بدين جهت است كه آرزوي جاويد ماندن دارند و اين آرزو را غير قابل تحقق مي‌پندارند. اگر آرزو و ميل به جاويد ماندن نبود، حيات و زنگدي را لغو و بيهوده نمي‌دانستند هر چند منتهي به نيستي مطلق گردد، حد اكثر اين است كه آن را يك خوشبختي موقت و يك دولت مستعجل مي‌شناختند، هرگز فكر نمي‌كردند كه نيستي از چنين هستي بهتر است، زيرا فرض اين است كه عيب اين هستي كوتاهي آن است، عيبش اين است كه به دنبال خود نيستي دارد، پس همه عيبها از ناحية نيستي و كوتاهي پديد مي‌آيد و چگونه ممكن است كه اگر بجاي آن مقدار محدود هستي نيز نيستي مي‌بود بهتر بود؟!
آري، اكنون در خود آرزوي جاويد ماندن را مي‌يابيم و اين آرزو فرع بر تصور جاويد ماندن است، يعني تصوري از جاودانگي و زيباييش و جاذبه‏اش‏ داريم و اين جاذبه در ما آرزويي بزرگ بوجود آورده است كه براي هميشه‏ بمانيم و براي هميشه از موهبت حيات ، بهره‏مند گرديم .
اگر يك سلسله افكار ماترياليستي به مغز ما هجوم آورد كه اين انديشه‏‌ها و آرزوها همه بيهوده است و از واقعيت جاودانگي خبري نيست ، حق داريم‏ مضطرب و ناراحت شويم و رنج و وحشت عظيمي در ما پديد آيد ، آرزو مي‏كنيم‏ كه اي كاش نيامده بوديم و با اين رنج و وحشت روبرو نمي‏شديم . پس تصور لغو و بيهوده بودن هستي ، معلول ناهماهنگي ميان يك غريزه ذاتي و يك‏ تلقين اكتسابي است ، اگر آن غريزه نبود چنين تصوري در ما پديد نمي‏آمد ، همچنانكه اگر افكار غلط ماترياليستي به ما تلقين نمي‏شد باز هم اين تصور در ما پديد نمي‏آمد .
انسان و ساختمان واقعي و پنهان انسان به گونه‏اي است كه آرزوي جاويد ماندن را به عنوان وسيله‏اي براي رسيدن به كمالي كه استعداد آن را دارد بوجود آورده است ، و چون اين ساختمان و استعدادهاي موجود در آن ، بيش‏ از زندگي محدود چند روزه دنياست و اگر زندگي ، محدود به حيات دنيوي‏ گردد همه آن استعدادها لغو و بيهوده است ، انسان غير مؤمن به حيات ابدي‏ ميان ساختمان وجود خود از يك طرف و انديشه و آرزوي خود از طرف ديگر ناهماهنگي مي‏بيند ، با زبان سر مي‏گويد : پايان هستي نيستي است و همه‏ راهها به فنا منتهي مي‏شود پس حيات و زندگي لغو و بيهوده است ولي با زبان استعدادها كه رساتر و جامع تر است مي‏گويد : نيستي در كار نيست‏ ، راهي بي پايان در پيش است ، اگر زندگي من محدود بود با استعداد جاودان ماندن و آرزوي جاودان ماندن آفريده نمي‏شدم .
از اينرو همچنانكه قبلا هم گفتيم قرآن كريم انديشه نفي قيامت را با بيهوده دانستن آفرينش مرادف مي‏شمرد :
« ا فحسبتم انما خلقناكم عبثا و انكم الينا لا ترجعون »( 1 ) .
آيا پنداشته‏ايد كه ما شما را بيهوده آفريده ايم و بازگشت شما به‏ سوي ما نيست ؟
آري ، كسي كه دنيا را مدرسه و دار التكميل بداند و به‏ حيات ديگر و نشئه ديگر مؤمن باشد ، ديگر زبان به اعتراض نمي‏گشايد كه يا نمي‏بايد ما را به دنيا بياورند يا اكنون كه آورده‏اند نبايد بميريم ، چنانكه خردمندانه نيست كه كسي بگويد طفل يا نبايد به مدرسه فرستاده شود و يا اگر به مدرسه رفت هيچوقت نبايد مدرسه را ترك گويد .
بابا افضل كاشاني ، آن مرد دانشمند ، استاد يا استاد استاد خواجه‏ نصيرالدين طوسي ، در يك رباعي عالي ، فلسفه مرگ را بيان كرده است ، مي‏توان آن را پاسخي به رباعي معروف خيام دانست ، و شايد اين رباعي در جواب آن رباعي‏ است . رباعي منسوب به خيام اين است :
تركيب پياله‏اي كه در هم پيوست
بشكستن آن ، روا نمي‏دارد مست
چندين قد سرو نازنين و سر و دست
از بهر چه ساخت وز براي چه شكست ؟
بابا افضل مي‏گويد :
تا گوهر جان در صدف تن پيوست
از آب حيات ، صورت آدم بست
گوهر چو تمام شد ، صدف چون بشكست
بر طرف كله گوشه سلطان بنشست
در اين رباعي ، جسم انسان ، همچون صدفي دانسته شده كه گوهر گرانبهاي‏ روح انساني را در دل خود مي‏پروراند . شكستن اين صدف ، زماني كه وجود گوهر كامل مي‏گردد ، ضرورت دارد تا گوهر گرانقدر از جايگاه پست خود به‏ مقام والاي كله گوشه انسان ارتقاء يابد . فلسفه مرگ انسان نيز اين است‏ كه از محبس جهان طبيعت به فراخناي بهشت برين كه به وسعت آسمانها و زمين است منتقل گردد و در جوار مليك مقتدر و خداي عظيمي كه در تقرب به‏ او هر كمالي حاصل است ، مقام گزيند ( 1 ) ، و اين است معناي :
« انا لله و انا اليه راجعون »( 2 ) .
ما متعلق به خداييم و ما به سوي وي بازگشت داريم .
ايراد چرا مي‏ميريم ؟ و پاسخ آن ، به صورت نغزي در يكي از داستانهاي مثنوي آمده است :
گفت موسي اي خداوند حساب
نقش كردي ، باز چون كردي خراب ؟
نر و ماده نقش كردي جانفزا
وانگهي ويران كني آن را ، چرا ؟
گفت حق : دانم كه اين پرسش تورا
نيست از انكار و غفلت وز هوي
ورنه تأديب و عتابت كردمي
بهر اين پرسش تو را آزردمي
ليك مي‏خواهي كه در افعال ما
باز جويي حكمت و سر قضا
تا از آن واقف كني مر عام را
پخته گرداني بدين هر خام را
پس بفرمودش خدا اي ذو لباب
چون بپرسيدي بيا بشنو جواب
موسيا تخمي بكار اندر زمين
تا تو خود هم وادهي انصاف اين
چونكه موسي كشت و كشتش شد تمام
خوشه‏هايش يافت خوبي و نظام
داس بگرفت و مر آنها را بريد
پس ندا از غيب در گوشش رسيد
كه چرا كشتي كني و پروري
چون كمالي يافت آن را مي‏بري ؟
گفت يارب ز آن كنم ويران و پست
كه در اينجا دانه هست و كاه هست
دانه لايق نيست در انبار كاه
كاه در انبار گندم ، هم تباه
نيست حكمت اين دو را آميختن
فرق ، واجب مي‏كند در بيختن
گفت اين دانش ز كه آموختي ؟
نور اين شمع از كجا افروختي ؟
گفت تمييزم تو دادي اي خدا
گفت پس تمييز چون نبود مرا ؟
در خلايق روحهاي پاك هست
روحهاي تيره گلناك هست
اين صدفها نيست در يك مرتبه
در يكي در است و در ديگر شبه
واجب است اظهار اين نيك و تباه
همچنان كاظهار گندمها ز كاه
مرگ ، گسترش حيات است در بحث از پديده موت ، به اين نكته نيز بايد توجه داشت كه پديده‏هاي‏ موت و حيات نظام متعاقبي را در جهان هستي بوجود مي‏آورند ، همواره مرگ يك گروه ، زمينه حيات را براي گروهي ديگر فراهم مي‏سازد . لاشه جانوراني كه مي‏ميرند بي مصرف نمي‏ماند ، از آنها گياهها يا جانداران‏ تازه نفس و پرطراوت ديگري ساخته مي‏شود . صدفي مي‏شكند و گوهر تابناكي‏ تحويل مي‏دهد ، بار ديگر از همان جرم و ماده ، صدفي نو تشكيل مي‏گردد و گوهر گرانبهاي ديگري در دل آن پرورش مي‏يابد . صدف شكستن و گوهر تحويل‏ دادن ، بينهايت مرتبه تكرار مي‏گردد و بدينوسيله فيض حيات در امتداد بي‏ پايان زمان گسترش مي‏يابد . اگر مردمي كه در هزار سال قبل مي‏زيستند نمي‏مردند نوبت زندگي به انسانهاي امروز نمي‏رسيد ، همچنانكه مردم امروز اگر جا تهي نكنند ، امكان وجود براي آيندگان نخواهد بود . اگر گلهاي سال‏ گذشته از رويه زمين برچيده نشده بودند گلهاي با طراوت و جوان سال جديد ، ميداني راي خودنمايي نمي‏يافتند . ماده براي پذيرش حيات ، از لحاظ مكان ، ظرفيت محدودي دارد ولي از لحاظ زمان ظرفيتش نامتناهي است . اين جالب‏ است كه جرم عالم هر اندازه از نظر فضا وسيع باشد ، وسعتي هم از لحاظ زمان دارد و هستي در اين بعد نيز گسترش بي نظير دارد .
خيام كه خود از ايراد گيران از مرگ است ( البته منسوب به او است ) نكته‏اي را يادآور مي‏شود كه ضمنا جواب به اعتراضهاي خود اوست . مي‏گويد :
از رنج كشيدن ، آدمي حر گردد
قطره چو كشد حبس صدف ، در گردد
گر مال نماند سر بماناد بجاي
پيمانه چو شد تهي ، دگر پر گردد
از تهي شدن پيمانه نبايد انديشه كرد ، كه بار ديگر ساقي پيمانه را پر مي‏كند . هم او مي‏گويد :
برخيز و مخور غم جهان گذران
بنشين و دمي به شادماني گذران
در طبع جهان اگر وفايي بودي
نوبت به تو خود نيامدي از دگران
شاعر ، اين جهت را به حساب بيوفايي دنيا مي‏گذارد ، آري ، اگر تنها همين شخصي كه اكنون نوبت اوست مقياس باشد بايد بيوفايي ناميده شود ، اما اگر حساب ديگران را هم كه بايد بيايند و دوره خود را طي كنند بكنيم‏ نام عوض مي‏شود و بجاي بيوفايي بايد بگوييم انصاف و عدالت و رعايت‏ نوبت .
اينجا ممكن است كسي بگويد قدرت خداوند ، غيرمتناهي است ، چه مانعي‏ دارد كه هم اينها كه هستند براي هميشه باقي بمانند و هم براي آيندگان فكر جا و زمين و مواد غذايي بشود ؟ !
اينها نمي‏دانند كه آنچه امكان وجود دارد از طرف پروردگار افاضه شده و مي‏شود ، آنچه موجود نيست همان است كه امكان وجود ندارد . فرض جاي ديگر و محيط مساعد ديگر به فرض امكان ، زمينه وجود انسانهاي ديگري را در همانجا فراهم مي‏كند ، و باز در آنجا و اينجا اشكال سر جاي خود باقي است‏ كه بقاء افراد و دوام آنها راه وجود و ورود را بر آيندگان مي‏بندد .
اين نكته ، مكمل پاسخي است كه تحت عنوان مرگ ، نسبي است ياد كرديم . حاصل جمع اين دو نكته اين است كه ماده جهان با سير طبيعي و حركت جوهري خويش ، گوهرهاي تابناك روحهاي مجرد را پديد مي‏آورد ، روح‏ مجرد ، ماده را رها مي‏كند و به زندگي عالي تر و نيرومندتري ادامه مي‏دهد و ماده مجددا گوهر ديگري در دامن خويش مي‏پروراند . در اين نظام ، جز تكامل و توسعه حيات‏ چيزي نيست و اين توسعه در نقل و انتقالها انجام مي‏گيرد .
ايراد گيري بر مرگ و تشبيه آن به شكستن كوزه‏هاي كوزه‏گر و آرزوي اينكه‏ مبدأ هستي و كارگردان نظام آفرينش درس خود را از كوزه‏گر بياموزد ، آنچنان كودكانه است كه لايق بحث نيست . اين گونه انديشه‏ها احيانا تفنن‏ شاعرانه و نوعي خيالبافي ظريف هنرمندانه است كه ارزش هنري دارد و بس‏ . به احتمال قوي گوينده اشعار منسوب به خيام چنين منظوري داشته است و يا از طرز فكر محدود ماترياليستي ناشي شده است ، ولي در فلسفه كسي كه‏ مي‏گويد آنطور كه به خواب مي‏رويد مي‏ميريد و آنطور كه از خواب‏ برمي‏خيزيد زنده مي‏شويد ( 1 ) همه اشكالها حل است . چنين كسي نه تنها از مرگ نمي‏ترسد بلكه همچون علي ( ع ) مشتاق آن است و آن را رستگاري‏ مي‏شمرد ( 2 ) .
ميرداماد ، آن فيلسوف بزرگ الهي مي‏گويد :
از تلخي مرگ مترس ، كه تلخي آن در ترسيدن از آن است .
سهروردي ، فيلسوف الهي اشراقي اسلامي مي‏گويد :
ما حكيم را حكيم نمي‏دانيم مگر وقتي كه بتواند با اراده خود ، خلع‏ بدن نمايد . كه خلع بدن براي او كار ساده و عادي گردد و ملكه او شده‏ باشد .
نظير اين بيان از ميرداماد حكيم محقق و پايه گذار حوزه اصفهان نقل شده‏ است .
اين است منطق كساني كه گوهر گرانبهايي را كه در دل جسم بوجود مي‏آيد مي‏شناسند . اما كسي كه در تنگناي انديشه‏هاي نارسا و محدود ماترياليستي‏ گرفتار است البته از مرگ نگران است ، زيرا از نظر او مرگ ، نيستي‏ است . او رنج مي‏برد كه چرا اين تن ( كه به گمان او تمام هويت و شخصيت‏ از همين تن است ) منهدم مي‏گردد ، لهذا انديشه مرگ ، باعث بدبيني او به‏ جهان مي‏گردد . چنين كسي بايد در تفسيري كه نسبت به جهان مي‏كند تجديد نظر كند و بايد بداند كه خرده‏گيري او مربوط به تصور غلطي است كه از جهان‏ دارد .
اين بحث مرا به ياد داستان كتابفروش ساده دلي در مدرسه فيضيه‏ مي‏اندازد :
در سالهايي كه در قم تحصيل مي‏كردم ، مرد ساده لوحي در مدرسه فيضيه ، كتابفروشي مي‏كرد . اين مرد بساط خويش را مي‏گسترد و طلاب از او كتاب‏ مي‏خريدند . گاهي كارهاي عجيبي مي‏كرد و سخنان مضحكي مي‏گفت كه دهان به‏ دهان مي‏گشت . يكي از طلاب نقل مي‏كرد كه روزي براي خريدن كتابي به وي‏ مراجعه كرده پس از ملاحظه كتاب ، قيمت را پرسيدم ، گفت نمي‏فروشم ، گفتم چرا ؟ گفت اگر بفروشم بايد يك نسخه ديگر بخرم و سر جاي اين بگذارم‏ .
مي‏گفت از سخن اين كتابفروش خنده‏ام گرفت ، كتابفروش اگر دائما در حال داد و ستد و مبادله نباشد كتابفروش نيست و سودي نمي‏برد .
گويي آن كتابفروش از مكتب شعري خيام پيروي مي‏كرد آنجا كه مي‏گويد :
تا زهره و مه در آسمان گشت پديد
بهتر ز مي‏ناب كسي هيچ نديد
من در عجبم ز ميفروشان كايشان
به زانچه فروشند چه خواهند خريد ؟ !
بر مي‏فروش خرده مي‏گيرد كه چرا مي‏را مي‏فروشد ؟ البته اين خرده‏گيري به‏ زبان شعر است نه به زبان جد ، لطف و زيبايي خود را نيز مديون همين جهت‏ است . اما وقتي كه اين منطق را با مقياس جد مي‏سنجيم مي‏بينيم كه‏ چگونه يك ميخواره كار ميفروش را با كار خودش اشتباه مي‏كند . براي‏ ميخواره ، مي ، هدف است ، اما براي ميفروش ، وسيله است . ميفروش‏ كارش خريدن و فروختن و سود بدست آوردن و باز از نو همين عمل را تكرار كردن است . كسي كه كارش اين است ، از دست دادن كالا او را ناراحت‏ نمي‏كند بلكه خوشحال مي‏شود زيرا جزئي از هدف وسيع اوست .
عارفي كو كه كند فهم ، زبان سوسن
تا بپرسد كه چرا رفت و چرا باز آمد ؟
آفرينش همچون سوداگري است . بازار جهان بازار تهيه و فروش و تحصيل‏ سود و باز تكرار اين كار است . نظام مرگ و زندگي نظام مبادله‏ است ، نظام افزايش و تكميل است . آنكه مبادله آفرينش را مورد انتقاد قرار مي‏دهد قانون جهان و هدف آن را نشناخته است .
هر نقش را كه ديدي ، جنسش زلامكان است
گر نقش رفت غم نيست ، اصلش چو جاودان است
پينوشتها:
1. مؤمنون / 115.
2. ملك / 2.
3. مؤمنون / 115.
4. ان المتقين في جنات و نهر 0 في معقد صدق عند مليك مقتدر » . قمر / 54 - 55
5. بقره / . 156
6. كما تنامون تموتون ، و كما تستيقظون تبعثون » - حديث نبوي .
7. وقتي علي ( ع ) ضربت خورد فرمود : فزت و رب الكعبه » به‏ خداي كعبه رستگار شدم .

كتاب: مجموعه آثار، ج 1، ص 199
نويسنده: آيت الله شهيد مطهري

» تاریخ انتشار : 1396/05/11
» بازدیدها : (0)
» نظرات : (0)
نظرات

پست نظرات
نام:


ایمیل:


عنوان:


نام سایت:


نظرات:

كد:


جدیدترین گزارشات


دیوار برلین

بسم الله الرحمن الرحیم
دیوار برلین یا دیوار برلن نام دیواری به طول ۱۵۵ کیلومتر و به ارتفاع 3/6 متر بود که پس از خاتمهٔ جنگ جهانی دوم و شکست حزب نازی (حزب حاکم بر آلمان) تأسیس شد. این دیوار در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ به‌مدت ۲۸ سال شهر برلین را به دو منطقهٔ شرقی و غربی تقسیم کرده‌بود.[۱] این دیوار اصلی‌ترین نماد جنگ سرد بود که به پردهٔ آهنین مشهور شد.

:: ادامه خبر



زیست بوم تایگا

بسم الله الرحمن الرحیم                     
زیست بوم تایگا از گسترده ترین زیست بوم هاست و در جنوب توندرا و در قاره های 
آسیا، اروپا و آمریکای شمالی گسترش یافته است. 
در این مطلب به نوع پوشش گیاهی  و آب و هوا آن اشاره خواهیم کرد. 

:: ادامه خبر



کریستف کلمب

بسم الله الرحمن الرحیم
شما با خواندن این مطلب با زندگی کریستف کلمب آشنا میشویدکریستُف کُلُمب (کریستوبال کُلُن) (به اسپانیایی: Cristóbal Colón) ۱۴۵۱ - ۲۰ مه ۱۵۰۶) سوداگر و دریانورد اهل جنُوا در ایتالیا بود که بر حسب اتفاق قاره آمریکا را کشف کرد.

:: ادامه خبر

 
 
 
 
اخبار علمی جدید
 
 
   
جستجوی اخبار
جستجو در محتوا   
 
 
   
وضعیت آب و هوا


 
 
   
اوقات شرعی
 
 
   
آلبوم های تصاویر
 
 
   
آمار سایت

» بازدید امروز : 368
» بازدید دیروز : 148
» بازدید هفتگی : 1469
» بازدید ماهیانه : 9058
» بازدید سالانه : 13524
» کل بازدیدها : 14215

 
 
   
   
  Copyright @ 2012 Irsitesaz.com.